Ακόμη και στη νηνεμία, οι εταιρείες έρχονται αντιμέτωπες με πολυάριθμες ανασφάλειες που έχουν ποικίλες συνέπειες. Σε μία σοβαρή κρίση ωστόσο η αβεβαιότητα μπορεί να αγγίξει ακραία επίπεδα και η συνήθης πρακτική να μην αρκεί. Σε τέτοιες συνθήκες τα συνηθισμένα μοντέλα διαχείρισης σπάνια αποδεικνύονται επαρκή και οι εταιρείες που επιμένουν σε αυτά ενδέχεται γρήγορα να βρεθούν στη θέση να αντιμετωπίσουν κίνδυνο επιβίωσης. Αν λάβουμε υπόψη τη δοκιμασία που βιώνει η οικονομία από τον κορωνοϊό θα καταλάβουμε πως πρόκειται για μια άνευ προηγουμένου κατάσταση ,στη σύγχρονη εποχή. Ως εκ τούτου δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει ότι οι εταιρείες χρειάζονται νέο μοντέλο διαχείρισης ώστε να επιβιώσουν υπό αυτές τις συνθήκες. Σύμφωνα με τα δεδομένα, το νέο μοντέλο πρέπει να παρέχει τη δυνατότητα διαρκούς μάθησης και ευέλικτων αντιδράσεων καθώς οι καταστάσεις αλλάζουν ραγδαία.

Γιατί αποτυγχάνουν τα υπάρχοντα μοντέλα διαχείρισης

Πολλές εταιρείες , συμπεριλαμβανομένων και των δημοσίων, λειτουργούν με ετήσιο σχέδιο. Τα ανώτερα διοικητικά στελέχη αποφασίζουν συλλογικά τις στρατηγικές, τον προϋπολογισμό και τα διαχειριστικά σχέδια μια φορά το χρόνο και μετά δρουν σύμφωνα με αυτούς τους στόχους και τα όρια κόστους. Ανάμεσα στα ετήσια πλάνα οι τροποποιήσεις είναι λίγες και συχνά ελάσσονος σημασίας.Oι παραδοχές διαμορφώνουν τον τρόπο που τα στελέχη συνεργάζονται: από το περιεχόμενο των εκθέσεων προόδου , την διυπηρεσιακή πληροφόρηση μέχρι και τoν συγχρονισμό και τη δομή των συναντήσεων των διευθυντικών στελεχών. Πρόσφατα, εταιρείες υιοθέτησαν πιο «έξυπνες» τεχνικές για να κάνουν το επιχειρηματικό σχέδιο πιο ευέλικτο και με τέτοιο τρόπο ώστε να ανταποκρίνεται σε πιλοτικό επίπεδο. Σπάνια ,ωστόσο, οι τεχνικές έχουν αναπτυχθεί σε τέτοιο επίπεδο ώστε να καλύπτουν ολόκληρη την επιχείρηση. Ο κορωνοϊός έχει υπονομέψει τις προϋποθέσεις που χρειάζονται για να κλασσικό επιχειρηματικό σχέδιο. Ο τρόπος διοίκησης δεν μπορεί να αποδώσει σωστά πλέον λόγω προκλήσεων εξαιτίας της κρίσης. Τα στελέχη αναζητούν έγκαιρη πληροφόρηση ωστόσο οι πάγιες διαδικασίες αδυνατούν να λειτουργήσουν και απαιτούν περισσότερο χρόνο. Ως αποτέλεσμα , καταλήγουν να δουλεύουν με λανθασμένο τρόπο σε ένα περιβάλλον αβεβαιότητας. Τα στελέχη των επιχειρήσεων ξέρουν πως χρειάζονται ευελιξία, τη δυνατότητα να δρουν συλλογικά, άμεσα και σε όλα τα τμήματα της επιχείρησης όταν παρουσιάζονται προβλήματα. Ο κορωνοϊός πάντως εξαναγκάζει τους επιχειρηματίες να επαναξιολογήσουν τον τρόπο που εργάζονται συλλογικά αλλά και τις μεθόδους που ακολουθούν στην επιχείρηση.

Ξεπερνώντας τις δυσκολίες

Για να αυξήσουν τις πιθανότητες επιτυχίας του νέου εργασιακού μοντέλου τα διοικητικά στελέχη πρέπει να σιγουρευτούν πως θα δουλέψει υπό πολύ αντίξοες συνθήκες.

Δείτε μερικές από τις παγίδες που μπορεί να αντιμετωπίσετε:

• H αισιοδοξία. Τα διοικητικά στελέχη δεν να πιστέψουν πόσο άσχημη τροπή μπορεί να πάρει η κατάσταση και η επιχείρηση καταλήγει να πορεύεται με ένα «αισιόδοξο» και ήπιο επιχειρηματικό σχέδιο.

• Η Ασταθής πληροφόρηση. Η πληροφόρηση την εποχή της πανδημίας του κορωνοϊού είναι ασταθής. Η συμβατική επιχειρηματική στρατηγική βασίζεται σε γεγονότα που κατά πάσα πιθανότητα θα λάβουν χώρα έτσι κατά την εποχή της πανδημίας που όλα είναι πιθανά , όλα αλλάζουν.

• Η λάθος απάντηση. Εκτός από την ασταθή πληροφόρηση , οι ιθύνοντες πρέπει να υποψιάζονται πως οι πληροφορίες που φαίνονταν έγκυρες μπορεί να αποδειχτεί πως δεν είναι.

• Η υπερ- ανάλυση που παραλύει. Τα δεδομένα που διαρκώς αλλάζουν μπορεί να προξενήσουν καθυστέρηση στην λήψη αποφάσεων των διευθυντικών στελεχών. Το ορθότερο είναι να ληφθεί άμεση δράση και αργότερα η στρατηγική της επιχείρησης να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.

• Η εξουθενωτική οργάνωση. Η κατάσταση ακραίας αβεβαιότητας μπορεί να διαρκέσει μέχρι και χρόνια. Τα διοικητικά στελέχη αντιμέτωπα με αυτήν την διαρκή αλλαγή που δε φαίνεται να έχει τέλος κινδυνεύουν να εξαντληθούν.

H ορθή οργανωτική δομή

Παράλληλα με την λήψη αποφάσεων για το καθεστώς αβεβαιότητας , η διοίκηση μιας επιχείρησης πρέπει να συνυπολογίζει το μέγεθος και την διάρκεια της κρίσης. Αρχικά , μόλις αναγνωρίζονται αυτές οι δύσκολες συνθήκες πρέπει να ενεργοποιείται το «καθεστώς κρίσης». Τότε, οι ιθύνοντες πρέπει να ενεργοποιήσουν με τη σειρά τους ένα βιώσιμο μοντέλο διαχείρισης το οποίο θα μπορεί να λειτουργήσει για μήνες ή και χρόνια.

Η αντίδραση στην κρίση

Σε μία κρίση η ορθότερη επιλογή είναι η ταχύτατη αντίδραση. Η αποτελεσματική αντίδραση απορρέει από διάφορα δομικά στοιχεία :

• To σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης. Ο ακρογωνιαίος λίθος της διαχείρισης είναι η άμεση συνειδητοποίηση πως μία αλληλουχία γεγονότων μπορεί να πυροδοτήσει μία κρίση σε μια επιχείρηση. Έτσι θα είναι σε θέση να αναπτύξει τα σωστά συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης.

• Τον «εγκέφαλο» . Όταν ο συναγερμός ενεργοποιηθεί , οι ιθύνοντες πρέπει να αλλάξουν την οργανωτική δομή εν μέσω κρίσης και να λάβουν αποφασιστικές αποφάσεις. Η επιχείρηση χρειάζεται ένα «νευρικό κέντρο» ,έναν «εγκέφαλο» να επιτηρεί την ρέουσα κατάσταση. Σε αυτή τη δομή πρέπει να εντοπίζεται ένας πυρήνας, μία μικρή ομάδα στελεχών που έχει τη κρίση και την αξιοπιστία να αντιδράσει σε τέτοιες περιστάσεις.

• H αρχή της διαφάνειας. Mόλις καθοριστεί η νέα στρατηγική πρέπει να γνωστοποιηθεί στο διοικητικό προσωπικό. Αυτή η στρατηγική θα αποτελέσει τον οδηγό για τη λήψη αποφάσεων.

Eν μέσω πανδημίας : Aνακάλυψε, σχεδίασε, εκτέλεσε

Η ταχεία εξέλιξη των γεγονότων απαιτεί γρήγορες αποφάσεις και αλλαγή του επιχειρηματικού πλάνου. Αυτό μεταφράζεται ως ανάγκη για υιοθέτηση νέων διαδικασιών . Η ακραία αβεβαιότητα απαιτεί διαρκή πληροφόρηση και επιτήρηση. Τα στελέχη των επιχειρήσεων πρέπει να αντιλαμβάνονται και να αντιδρούν ακαριαία στην ρέουσα κατάσταση ,όχι να επιμένουν στην τήρηση ενός συγκεκριμένου σχεδίου. Η λήψη σοφών αποφάσεων απαιτεί τα στελέχη να έχουν εξειδικευμένη γνώση και να επιζητούν την άποψη των ειδικών που μπορούν να καλύψουν τα κενά.

Ένα βιώσιμο μοντέλο

Ενώ ο κορωνοϊός έχει γίνει καθημερινότητα ,η αβεβαιότητα καλά κρατεί με πτώση της ζήτησης, «διαταραχή» στη προσφορά και έλλειψη αποθεμάτων. Οι εταιρείες αντιμετωπίζουν οικονομική αστάθεια αλλά και δευτερεύοντα προβλήματα λόγω της αβεβαιότητας. Για να επιβιώσουν της κατάστασης πρέπει να εφαρμόσουν διαφορετική δομή και να αλλάξουν τον τρόπο λειτουργίας για αρκετό καιρό έχοντας ένα βιώσιμο μοντέλο. Αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι πως ενώ οι συνθήκες αλλάζουν δραματικά , απαιτούνται νέες μορφές ηγεσίας , νέοι τρόποι εργασίας και νέα λειτουργικά μοντέλα. Η στρατηγική διαχείρισης πρέπει να προσαρμοστεί επίσης στη νέα πραγματικότητα της κρίσης ώστε να εξασφαλιστεί η επιβίωση της εταιρίας και να επωφεληθεί από νέες ευκαιρίες.